UFO's
Wellicht omdat het einde van dit decennium nadert; maar samenzweringstheorieën doen het goed, zie het wereldwijde succes van "X-files" op de tv.
Politieke splintergroepen die zich aan de rechterzijde van het sociaal politieke firmament bevinden hebben hun eigen favorieten op dit gebied, naast "De protocollen van de wijzen van Zion", nazi-ufo's, samenzweringen van respektievelijk internationale bankiers, olieconcerns, de internationale economische elite, het Britse koningshuis, het vaticaan enz. enz.
In de zich a-politiek noemende kringen van sterk op het centrum van het eigen middenrif georiënteerden, groeit de invloed van 'denkers' als David Icke, die voor het gemak de hele kosmos maar onderdeel laat vormen van in elkaar grijpende concentrische samenzweringscirkels. UFO's en buitenaardse biologische wezens dan wel esoterische buitenaardse krachten hebben hun aardse zetbazen en die zetbazen 'runnen' de wereldeconomie, de media verspreiden valse berichtgeving, enz. enz. Door dergelijke benaderingen wordt het romantisch occult gedachtengoed - zoals de buitenaardse interventies in de menselijke geschiedenis van schrijvers als: R. Charroux, P. Kolosimo, A. Tomas, W. Raymond Drake en E. von Dänicken te kenschetsen vallen - geleidelijk aan onderdeel van enge, boosaardige samenzweringen met een kosmisch perspectief. Soms gewoon aards racisme in een eigentijds kosmisch jasje: W. Cooper's 'Beyond the pale horse'.
Jaarlijks verschijnen vele tientallen boeken over het thema: UFO's, leven in het heelal en de betrokkenheid van westerse (met name: Amerikaanse) regeringen om dit gegeven geheim te houden voor de rest van de wereldbevolking. Want, als bekend zou worden dat er hoogtechnologische culturen buiten de aarde zouden bestaan, dan ploffen de aandelenmarkten, storten de wereldreligies in en verdampt de macht van regeringen over de eigen bevolking. Als grote (empirische) voorbeelden van technologische interventies van buiten de eigen cultuur in de menselijke geschiedenis, worden dan aangehaald: de ondergang van de Inca's, Azteken, Amerikaanse indianenstammen.
Ondertussen zijn er een aantal schrijvers en uitgevers die in afwachting van de komst van de buitenaardsen een aardig belegde boterham verdienen aan het onder de mensheid verspreiden van deze geheimen. Zeker in de VS met zijn uitgebreide lezingencircuit, waar de ondernemende auteur zijn gedachtengoed onder de geïnteresseerden kan verspreiden. De UFO-gelovigen aldaar vormen van buitenaf bezien wellicht een gemeenschap, van binnenuit ligt dat ietsje gecompliceerder: roddel en achterklap, verdachtmakingen, goeroeachtige subculturen.
Tegen deze achtergrond verscheen bij Uitgeverij Harper Collins het boek ALIEN AGENDA, van Jim Marrs. Door de uitgever aangekondigd als een sceptisch en onpartijdig journalist, die eigenhandig aantoont dat al sinds het eind van de jaren '40 allerlei overheidsdiensten in de VS op de hoogte waren van het bestaan van UFO's en het buitenaardse karakter ervan, maar dit verzwegen.
ALIEN AGENDA bestrijkt zo ongeveer het gehele spectrum vanaf UFO's in de oudheid, de waarnemingen van de jaren '40, Rosswel, ondergrondse UFO-bases, geheimzinnige verminkingen van vee, ESP, folklore, de graancirkels, ontvoeringen, tot de betrokkenheid van personeel van veiligheidsdiensten enz. enz. Kortom, zo ongeveer alles passeert de revue. Het geheel ontaardt in een caleidoscoop van feiten, veronderstellingen, geruchten; waarbij de auteur (in een appendix) een link legt tussen aardse elite-netwerken (Bilderberg komt weer eens om de hoek kijken) en de geheimhouding van de UFO's.
Het sceptische gehalte van Marrs gaat niet erg diep; von Dänicken als bron, tja. De Tibetaanse llama T. Lopsang Rampa (oftewel de in 1981 overleden Engelsman Cyril Hoskins), dat wordt even slikken. Maar dan houdt het niet meer op: William (Gods of Eden) Bramley als onderzoeker; het Urantia boek als bron. Het is duidelijk dat de auteur op deze punten weinig eigen onderzoek heeft verricht en zich sterk laat leiden door de in de kringen van de UFO-gelovigen gangbare oordelen en vooroordelen. Zelf wil hij blijkbaar on speaking terms blijven met de community of the faithfull. De suggestie van fraude (Billie Meier) of vervalsingen (MJ-12) bijvoorbeeld zijn niet van Marrs zelf, maar hij verwijst naar enkele onderzoekers die aantonen dat er vervalsingen in het spel zijn.
Bij ontvoeringen wordt de toon gezet door de 'onderzoeken' van Hopkins en de publicatie van Macks. Nauwelijks aandacht bij voorbeeld over de twijfelachtige waarde van de getuigenissen welke onder hypnose verkregen zijn. Een onderzoek dat gedaan werd met als doel aan te tonen dat het voor iedereen mogelijk is een ontvoering te simuleren, wordt afgedaan met als kritiek dat de onderzoeksgroep niet representatief is samengesteld.
Een eigen inschatting, resp. verwijzing naar kritische literatuur ten opzichte van de gebruikte bronnen had gewoon onderdeel van het boek moeten zijn, een globaal overzicht van de argumenten pro en contra zou per hoofdstuk op zijn plaats geweest zijn. Niks van dat alles.
De vraag die nu blijft hangen is: is er dan iets waar van al het andere waar Marrs over schrijft??
Nee, het onderwerp had een serieuzer aanpak verdiend.
Maar, op de rustige zomeravond leest ALIEN AGENDA hartelijk weg. Niet aan te bevelen om aan te schaffen, wel om via de bibliotheek te betrekken. Inclusief index telt dit boek 434 pagina's; ISBN 0-06-018642-9; prijs $ 24,-. Helaas geen literatuuroverzicht, wel notenapparaat.
Privatisering
De privatisering van overheidsbedrijven en overheidsorganen brengt allerlei nutsvoorzieningen onder de logica van de vrije markt-economie. Voor de investeerders zijn dit vaak redelijk veilige beleggingen; zeker waar het om monopolies gaat zoals energiebedrijven, waterleidingbedrijven enz.
Op dit halfrond zijn, behalve in Oost-Europa, de zegeningen van de opmars van de vrije markt het best te bewonderen in Engeland; waterleidingbedrijven die hun grove winsten niet investeren in achterstallig onderhoud van de leidingen, maar gaan investeren in onroerend goed e.d. Spoorwegmaatschappijen die elkaars treinkaartjes niet accepteren, met aparte dienstregelingen per spoorwegmaatschappij in plaats van per traject; meer dure forensentreinen in de spits en minder treinen daarbuiten. Veiligheidsmaatregelen die te duur zijn voor een marktgerichte benadering van het spoorwegbedrijf en waarop dus gewoon verder bezuinigd wordt. Een aantal doden en zwaargewonden bij verschillende treinongelukken is het gevolg. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de gevolgen van de privatisering. Geweldige vooruitgang voor de burger dus.
Over de achtergronden van de privatisering zoals die in West-Europa om zich heen gegrepen heeft - hoe dit proces op gang gebracht is en wie daarbij belangrijke rollen speelden - is bij de Belgische uitgeverij EPO een interessant boekwerkje verschenen: De Kraak van de Eeuw, Dossier privatiseringen; van Gérard de Selys. ISBN 90 6445 996 7, prijs fl. 38,-
Naast een inleidend kader: een verzorgingsstaat voor de rijken, staat centraal (als voorbeeld) de privatisering van de telefoonmaatschappijen in de landen van de Europese Unie. Als afsluiting een kort overzicht van de situatie in enkele westerse landen, waaronder Nederland.
Veel aandacht wordt besteed aan de wijze waarop een aantal grote Europese telecommunicatie bedrijven, genoodzaakt door de stagnerende winsten en door de scherpe concurrentie met VS en Japan, zich gingen richten op het op de markt brengen van de nutsbedrijven in die sector (PTT). Zowel de regeringen als de Europese commissie droegen hun eigen steentje bij aan dit megaproject. Met alle sociale en economische gevolgen vandien. Interessant is te lezen hoe dit offensief werd voorbereid en uitgevoerd, welke argumenten via de media verspreid werden om publiek en politiek ontvankelijk te maken voor de operatie, hoe staatsschuld en begrotingstekorten gebruikt werden als argument om staatsbedrijven te verkopen (lees je overigens nog wel eens iets in de krant over begrotingstekorten??) enz. enz. Ook de geboorte van de lobbyorganisatie de Europese Ronde Tafel van Industriëlen wordt beschreven.
Nadeel van het boek is, buiten het ontbreken (!) van een index, dat de schrijver alle ontwikkelingen, vergaderingen en gesprekken beschrijft alsof hij overal persoonlijk aanwezig was. Desalniettemin aardig leesvoer.
Moord en doodslag
Van de hand van David Ignatius verscheen recentelijk A Firing Offence. Het verhaal beschrijft het gebruiken van een buitenlandse correspondent van een Amerikaans blad door de CIA. Eric Truell is correspondent in Frankrijk en verkrijgt via een lekkende agent van een amerikaanse inlichtingendienst informatie over Franse politici. Hij zorgt ervoor dat een en ander gedrukt wordt en wordt Frankrijk uitgewezen. In de VS wordt hij benaderd door dezelfde man, die hem regelmatig informatie geeft voor artikelen en hem op het spoor zet van een collega journalist. Deze laatste zou betaald worden door de Franse inlichtingendienst en zijn positie binnen de krant gebruiken om Amerikaanse economiese en strategiese belangen te schaden.
Mediamanipulatie, persconcentratie, de schaduwachtige wereld van de jagers op informatie.
Dit boek is inmiddels het vierde van Ignatius, in het dagelijks leven werkzaam op de redactie buitenland van the Washington Post. Ignatius is tevens verbonden aan the Council on Foreign Relations. A Firing Offence mist de bevlogenheid die in zijn eerste 2 boeken tot uiting kwam, maar is zeker de moeite waard.
DAVID IGNATIUS: a Firing Offence, uitgegeven bij Headline Feature, London ISBN 0-7472-1331-3.
Recent verscheen van Elizabeth George: Deception on his mind. Het geheel speelt zich af binnen de aziatische gemeenschap in Balford-le-Nez aan de kust van Essex, waar een jonge man van Pakistaanse afkomst vermoord op het strand gevonden is. Een agente wordt toegevoegd aan het moordonderzoek.....
ELIZABETH GEORGE: Deception on his mind, uitgegeven bij Hodder & Stoughton, London ISBN 0-0 340 68881 5. Gezien de populariteit van de schrijfster zal het binnenkort wel in het nederlands vertaald worden.
Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 312, augustus 1997