GESCHILLEN - "Geen wrok of geschillen mogen binnen de poorten van de Loge gebracht worden, nog veel minder geschillen van godsdienst, volken of politiek..." (Uit: de Constitutie van Andersen, 1723)

INWIJDING - "De inwijding verleent de mens geen externe kracht, maar ze kan in de mens de wijsheid, de kracht en de schoonheid wekken, die als potentieel in de mens aanwezig zijn. Ze kan de vonk veroorzaken die in de duisternis van de mens het licht doet schijnen. Van zelfkennis, via broederlijk samenzijn, tot een min of meer vergaande zelfontplooiing en een betere kennis van de regels die de mens en het universum beheersen". (Uit: De Vrijmetselaars, Piet van Brabant)

KONINKLIJKE KUNST - EEN INNERLIJK PROCES - "Een van de belangrijkste doeleinden van de maçonnieke methodiek van symboliek en ritus is, dat een ieder die ermee te maken krijgt wordt aangeraakt op die terreinen van zijn innerlijk, welke voorbij taal en woorden liggen. Dat brengt met zich mee, dat de acccenten bij de broeders verschillend kunnen zijn en dat het beoefenen van de Koninklijke Kunst niet bij allen tot dezelfde uitkomst zal leiden. Dat stemt overeen met de eigen waarde die wij aan ieders persoonlijkheid toekennen en ook met de gedachte dat een ieder tenslotte zijn eigen invulling, zijn eigen levensbestemming zal moeten vinden" (Fragment uit een bouwstuk opgeleverd door een broeder van Loge Driehoek-1998)

RITUS - RITUAAL "Een ritus is een ingetogen samenzijn van de broeders, waarbij een bepaalde sfeer wordt opgeroepen met behulp van vaste teksten, die worden uitgesproken, vaste handelingen die worden verricht, met daartussendoor muziek en met gebruikmaking van een aantal zeer specifieke voorwerpen. Dit alles heeft een symbolische betekenis en beoogt de deelnemers aan te spreken op een belevingsniveau waar het rationele verstand en de logica niet meer op de eerste plaats staan" (Broeder van Loge Driehoek-1998)

SYMBOOL - "Het symbool is niet het ding waarop het lijkt, het is een teken van iets anders, dat we niet zo goed kennen; het signaal van iets dat wij vermoeden of waarvan wij zelfs de zekerheid hebben dat het bestaat, maar dat we niet met onze zintuigen kunnen bevatten. Het symbool werpt een brug tussen het bekende verschijnsel dat we kunnen waarnemen en het verschijnsel dat we niet kunnen uitdrukken. Dankzij het symbool reist de mens terug naar de oorsprong: van het beeld naar het begrip, van het begrip naar de gedachte. De gedachte is immers in de kern van het beeld aanwezig. Haast alle traditionele beelden en vormen kunnen een symboolwaarde krijgen: de hele schepping en alles wat eruit voortvloeit. Zo is de hele wereld en elk ding in deze wereld een symbool van de bovennatuurlijke werkelijkheid. Elk ding is een symbool in de mate dat het de verborgen wereld raakt. Ook de mens koestert de vredige zekerheid dat zijn eigen leven voor een deel reikt tot de verborgen sferen van de wereld, waarin de symbolen de enige uitdrukkingsmiddelen zijn. (Uit: Piet van Brabant, ‘Lexicon van de Loge)