(De HOOGSTE GENERALE RAAD van de SOUVEREINE PRINSEN GROOT-en de HOOGSTE RAAD van de Soevereine PRINSEN HARAM). De 73e. en 74e graden van het Mitzraimitisch systeem te Parijs. Zie ook HASIDS. Eigenlijk het Hebreeuwse woord Chacham wijze geleerde, door het Franse orgaan verminkt.
--(De) was een gesloten gezelschap van beiderlei kunne, dat wel zijn verenigingen Loges, en zijn voorzitters Grootmeesters noemde, maar noch een Maçonniek genootschap was, noch een bijzonder geheimzinnig doel had.
Haar bestaan moet van 1750 tot 1780 geduurd hebben. Zie Zwarte Broeders.
of de Orde van de Harmonie.
HARNOUESTER
Mackey.
Lennhoff
(Graaf van) was de tweede Grootmeester van de toenmaals te Parijs verenigde vier metselaarsloges. van l736 tot het einde van 1737, toen hij uit Parijs vertrok.
HARODIM
Grand Chapter of Harodim.
The Northern Harodim.
The Swalwell Lodge.
Durham Harodim Degree.
Other Ritual Vestiges
Mackey
HARODIM
Lennhoff.
Lennhoff-GRAND CHAPTER, OF THE ORDER OF
Mackey, GRAND CHAPTER OF.
Mackey, PRINCE OF.
HARODIM
The obscurity that overshadows the use of this word in Masonry has been deepened rather than removed by successive attempts to elucidate that for which it is supposed to have stood in the past whereunto it belongs. Outside the Craft and its extensions the term itself presents no difficulty whatever. It is said in I KINGS V. I5, I6, concerning the work in the forest of Lebanon: " And Solomon had threescore and ten thousand that bare burdens, and fourscore thousand hewers in the mountains; beside the chief of Solomon's officers which were over the work, three thousand and three hundred, which ruled over the people that wrought in the work." The word translated " officers " in the text is =HARODIM, and this according to James Anderson, in his first BOOK OF CONSTITUTIONS, signified Rulers or Provosts. The parallel passage in 2 CHRONICLES 11. I7 is rendered " overseers," and is MENATZCHIM in the Hebrew, a word still preserved in Craft Masonry, though HARODIM has passed out of use. In a lecture attached to the Degree of PROVOST AND JUDGE we hear of one Tito, who was senior and Prince of Harodsm. It does not follow from the text of the sacred books in either case that these Provosts were Masons or chiefs of the builders, but it was so understood by Anderson and the opinion trarmnitted by him has obtained everywhere.
Grand Chapter of Harodim.. In the year I787 William Preston established a GRAND CHAPTER OF THE ANCIENT AND VENERABLE ORDER OF HARODIM, which was not as might be inferred from so sonorous a title any new departure in Ritual, or an English addition to the list of High Grades, but an elaborately devised Lodge of Instruction for the exposition and promulgation of his important system of lectures. It laid claim upon mysteries " peculiar to the institution itself," but they were presumably manners of distributing and working the lectures themselves. The Grand Chapter was governed by " a Grand Patron, two Vice-Patrons, a Chief Ruler, and two Assistants, with a Council of twelve Respectable Companions." These were chosen annually at that Convocation of the Chapter which was hdd nearest to the Feast of St. John the Evangelist. The Order was divided into different dasses, with particular lectures attached to each, each lecture being subdivided into sections, and the sections again into clauses. These sections were assigned annually to certain " skilful Companions," who distributed the clauses among those committed to their charge. Unfortunately this miracle of invention, which has been praised and blamed in about equal proportions, did not survive Preston, who died in I8I8.
The Northern Harodim. It is admitted that some kind of Masonic Order or Degree subsisted under the name of HARODIM in the northern part of England during the latter part of the eighteenth century, but that there is no information extant as to its exact nature. Our knowledge, such as it is, depends from the confused lucubrations of John Yarker, which appear, however, to rest on a substratum of fact, and I shall attempt in the following paragraphs to evolve some kind of order out of their chaos magnum.
The Swalwell Lodge.
(I) Outside Anderson and his Boox OF CONSTITUTIONS, it is suggested that the word HARODIM, in the corrupt form of Highrodiam, is first heard of in connection with a Lodge said to have been established at Winlaton about I690 by a certain German Ironmaster. In the absence of all references it is impossible to check the statement, and it can be set down only as antecedently improbable on the surface.
(2) The thesis is that this Lodge removed to Swalwell in I725, being the date attributed to certain Regulations still apparently extant.
(3) The Swalwell Lodge went under the GRAND LODGE of London on March 2I, I735, retaining its old customs intact for over thirty years.
(4) It may be with reference to this date that Yarker speaks in his loose way of two Master Grades, being
(a) HICHRODIAM, given in a Grand Lodge, and
(b) ENGLISH MASTER It is proposed that the first was the old PAST MASTER Ceremony of the Swalwell Lodge, but the notion see ns purely speculative.
(5) It is stultified, moreover, by another statement, according to which the early Swalwell Regulations have no trace of ceremonial beyond penalties for revealing illegally the three Fraternal Signs.
(6) According to Yarker, the Swalwell Minutes begin with a copy of the Anderson CONSTITUTlONS of I723, and are followed by the Regulations to which reference has been made. These are said to represent ancient manuscript sources, but the allocation to I725 in their transcript form looks like another speculation. It is not at least a date which appears in the record itself. (7) We are in confusion also as regards the Minutes proper of the Lodge, for Yarker gives various quotations from the year I725 and onward, speaking also of a second Minute-Book bound up with the Constitutions of I767. But all this notwithstanding, he registers ultimately as a fact that the actual Minutes begin on June 5, I780, and end on February 3, I845.
(8) However this may be, the Swalwell Craft Lodge lost its original Warrant and Obtained a Charter of Confirmation on October I, I77I, becoming No. 6I on the Roll of GRAND LODGE. In I776 it assumed the name of Industry, and in I794 it ascended in the scale of the Roll and became No. 44. In 1845 it descended .°.om this position to No. 56 and removed to Gateshead, where it meets to this day, but is now known as INDUSTRY NO. 48.
Durham Harodim Degree.
(9) The Northern HARODIS DECREE is said to have attained considerable popularity in the County of Durham, and various references are extant.
(10) A writer in THE FREEMASON'S MAGAZINE of I794 refers to an ancient and mysterious Degree called the PASSING OF THE BRIDCE. According to Yarker, it included the main features of the ROYAL ARCH, but his authority does not appear.
(11) Joseph Laycock, who brought the Swalwell and Gateshead Lodges under GRAND LODGE in I735, and was appointed Provincial Grand Master of Durham in that year, made an Oration to the Lodge at Gateshead, which was printed at Newcastle in I736 in THE BOOK M.°., or Masonry Triumphant. It quotes some old verses respecting the use of Sword and Trowel by the Jews, and these, according to Yarker, " are found verbatim in the Ritual of HARODIM Rosy Cross ' that is, THE ROYAL ORDER OF SCOTLAND. As we shall see in a later place, the important Ritual of this Order is divided into two parts, of which the first is called THE PASSING OF THE BRIDGE and the second ROSYCROSS. The suggestion seems to be, therefore, that the Northern HARODIM DEGREE was an eighteenth-century form of the Royal order.
(12) In further evidence of this, but subject to the stultifying question of dates already mentioned, Yarker Finns that, according to the Swalwell Minutes of I746, the HARODIM Ceremony at this period was a system of Secret Reception in Points.
(13) He says also that this Lodge was custodian of the old York Ritual, which contained HARODIM elements.
Other Ritual Vestiges
(I4) The PHOENIX LODGE at Sunderland is supposed to have conferred the HARODIY DEGREE from 1755 to 1811; it was worked also by the PALATINE LODGE, NO. 97, and by Lodges in the jurisdiction of York. I do not question that there is some ground for all these statements, though Yarker's fatal quarrel with the law of references does not permit us to check them, while his almost inextricable mental confusion makes him impossible as a guide of research otherwise. I admit that Highrodiam is an obvious corruption of HARODIN, but on the other hand I cannot see that HEREDOM is also a garbled variant, and I think that all Masonic scholarship will share my doubt. The ROYAL ORDER OF SCOTLAND is very old in Masonry, and in my opinion long anterior to the earliest extant vestiges; but Yarker's citation from THE FREEMASON'S MAGAZINE is not a reference to a Northern HARODIM DEGREE, while the quotation made by Laycock proves also nothing concerning it. The alleged HIGHRODIAM DEGREE may have been a form of the Ritual which passes now under the name of the ROYAL ORDER, or it may not.
Harmonie-Orde, Zogenaamde Orde in Duitsland gesticht, die mannen en vrouwen omvatte die elkaar eeuwige vriendschap en trouw beloofden en daartoe, bij hun toetreden, een zware eed aflegde. Gelukkig is ook deze dwaasheid slechts van voorbijgaande geweest.
Harmonische gezelschappen, zie Mesmer.
Harodim- zie Hérédom.
HAROKIER, Een Schot, was, volgens de Strikte Observantie, de 13e. Grootmeester van de Tempelieren, na hun herstelling, verkozen in 1592, overleden in 1595.
HARPER
HARPER, EDWARDS.
Mackey
(THOMAS) de uitgever van de achtste uitgave van Dermots Ahiman Rezon, London 1813. Het is zeer merkwaardig , dat deze Br.°., toenmalig Ged.°. Grootmeester van de oud - Engelse Gr.°. L.°., in het zelfde jaar, waarin hij de verenigingsakte van de oude en van de nieuw gevormde GG.°. LL.°. van Engeland mede ondertekende, tegen de nieuw- Engelse Gr.°. Loge schreef.
Harpocrates
Lennhoff,
Mackey.
, naam van verschillende Loges . Is eigenlijk de Griekse vorm van het Egyptische woord Hor-pa-kreet. Hor of Horos is bij de Egyptenaren het beeld van de weldadige natuurgod. Griekse schrijvers verhalen dat hij de laatste God was die over Egypte heerste. Hij was de zoon van Isis en 0siris en werd voor identiek gehouden met Apollo. Van zijn moeder had hij de kunst van waarzeggen en de kennis van de geneesmiddelen geleerd. Toen Osiris door de boze Typhon was gedood, was deze bevreesd dat Horos diens dood op hem zou willen wreken. Hoewel Horos gevlucht was, werd hij toch ontdekt en in de Nijl geworpen. Zijn moeder vond zijn lijk en wist hem door haar kunst in 't leven terug te roepen; ze schonk hem de onsterfelijkheid en spoorde hem nu aan de dood van Osiris te wreken. Deze kwam zelf uit zijn graf om zijn zoon tot een bekwaam krijgsman te vormen. Horos trok toen later tegen Typhon op. overwon hem, en bracht hem als gevangene bij zijn moeder, die hem echter de vrijheid schonk. Horos was hierover zo vertoornd dat hij Isis de kroon van het hoofd rukte. Typhon kwam nu terug met een geweldig leger om Horos van de heerschappij te beroven en beweerde dat deze niet de zoon van Osiris en Isis was, maar slechts een ondergeschoven kind. In de oorlog die hierop volgde, werd Horos verslagen en gedood. Men begrijpt de betekenis van deze mythe. Osiris is de bevruchtende kracht van de zon en van de Nijl. Isis is de aarde. Hun zoon is dus de voorstelling van de ieder jaar op nieuw ontkiemende vruchten, die uit de aarde voortspruiten. -- De Romeinen vereerden Harpocrates als de Genius van het stille geluk, en als die van het zegenaanbrengende zwijgen. Ze stelden hem voor als een sterke blondlokkige knaap; hij legt de rechter wijsvinger op de gesloten mond. Beide begrippen laten zich gemakkelijk verenigen: stil en zwijgend volbrengt natuur telkens weer haar zegenende arbeid. In de Vrijmij.°. geldt H. ook als symbool van het zwijgen en van de stillen arbeid, verricht naar het voorbeeld van de natuur. Een L.°. te Breslau heet Horus.
HARRIS
Lennhoff, REGINALD,
Lennhoff, SIR AUGUSTUS HENRY G.,
Mackey, THADDEUS MASON.
Waite, THOMAS LAKE
, was, volgens de Strikte Observantie, de tweede Groot meester van de Tempelieren, na hun herstelling. Hij stierf in l330.
HART
Symbool
(Het) Volgens de oud- Engelsen catechismus moet de zich ter aanneming in de Broederschap aanmeldende persoon. in zijn eigen hart voorbereid zijn. Dit voorschrift alleen is toereikend, om de ware geest bloot te leggen, welke de Maçonnieke verenigingen oudtijds bezielde en nog behoort te bezielen. Daarom wordt de volgende verklaring gegeven:
Vr. -Waar wordt men het eerst voorbereid, om tot Vrijmetselaar aangenomen te worden?
Antw. In zijn eigen hart.
Vr. Hoe wordt, volgens de overgeleverde kunstleer, een man tot een V.°. M.°. gemaakt?
Antw. In zijn eigen hart.
Vr. Hoe verstaat gij dat?
Antw. Het onmenselijke en het afkerige van de mensheid, is aan het wezen van de Vrijmetselarij vreemd, en aldus ook ieder mens die onmenselijk en afkerig van de mensen is. Alleen het gevoel voor de menselijkheid én maatschappelijke toenadering tot de mensen, waarmede ook het echte Maçonnieke gevoel moet overeenstemmen, maakt hem geschikt, om als Vrijmetselaar aangenomen te worden. Hij, die dus geheel als een wel georganiseerd en harmonisch mens, als lid van de mensheid, in deze geest leeft, is alles en heeft alles in zich, wat de Vrijmetselaar hebben moet. Wie daarentegen, nadat hij uiterlijk tot medelid van de Broederschap is aangenomen geworden, verder in gevoelens, woorden en handelingen onmenselijk blijft, die is niet, wat hij als mens en als Vrijmetselaar verplicht is te zijn, en in zoo verre neemt hij aan de echte Vrijmetselarij geen deel.
HARTTEKEN (Het) Zie Borstteken
Harugari
Mackey, ORDER OF.
Lennhoff,
(Orde der ). In 1848 werd te New-York, onder deze naam een vereniging gevormd met maç.°.. vormen, die beweerde af te stammen van een "overoude" Duitse Ridderorde van den zelfde naam. Ze had ten doel het onderhouden en zoveel mogelijk verbreiden van de Duitse taal, de ondersteuning van zieken, noodlijdenden, weduwen en wezen en is in drie graden verdeeld, in gele, rode en zwarte. Voor iedere Staat waarin deze Orde gevestigd is, bestaat een Gr.°.-Loge. In de Ver. Staten zijn 90 van dergelijke Loges; ze dragen meestal namen ontleend aan de Germaanse mythologie of aan die van de beroemdste en vrijzinnigste mannen van Duitsland. In 1872 telde deze Orde ± 16000 leden en bezat een kapitaal van $224.000. Ze riep verschillende humanitaire stichtingen in 't leven.
HASARIAH (De hulp des Heren.) Een Hebr. woord in de Hogere graden, tevens een van de negen meesters, door Salomon gezonden.
Hasids (De Souvereine rechtbank van de souvereine Prinsen) en de HOOGSTE RAAD VAN DE SOUVEREINE GROOT-PRINSEN HASIDS De 75e en 76e graad van het Mitzraïmitisch systeem te Parijs, en de HOOGSTE GROOTE RAAD VAN DE GROOT-INSPECTEURS, INTENDANTEN EN ALGEMEENE Regelaars van de ORDE; de 77er graad van hetzelfde Systeem. Eigenlijk het woord Chasid (vroom), dat de Fransen niet kunnen uitspreken.
Hasselt, O.°.B.F.
-A.°.L.°.1190 Het Daghet, Crutzenstraat 22
Hastings
Lennhoff, FRANCIS RAUDON,
(George), zie Huntingdon.
HYA. Een woord in de hoge graden: waarschijnlijk als het vorige verbasterd van Chaya; de levende.
Haydn
Lennhoff-, FRANZ JOSEF,
(Josef), geboren te Bohrau, aan de Oostenrijks - Hongaarse grens, op 31 Maart 1730, was de zoon van een wagenmaker die, zonder enige muzikale kennis te bezitten, op verdienstelijke wijze de harp bespeelde. Daar Josef vroeg grote aanleg voor de muziek openbaarde, zond zijn vader hem naar een bloedverwant te Hamburg, om daar het gewone en tevens muziekonderwijs te ontvangen. De Hofkapelmeester, von Reuter, leerde daar de 7jarige knaap kennen, nam hem mee naar Wenen en liet hem daar het beste onderwijs geven. Op 16jarige leeftijd verloor Haydn zijn stem en natuurlijk ook daardoor zijn betrekking bij het koor, en moest nu door Lesgeven in zijn onderhoud voorzien. Intussen had hij zich op de instrumentale muziek en de compositie met alle ernst toegelegd, en werd hij in 1761 als kapelmeester aangesteld bij prins Esterhazy. Later hield hij zich meest te Wenen op. Hij opende voor de instrumentale muziek werkelijk een nieuw tijdvak. Zijn "Stabat Mater", de "Schöpfung" de "Jahreszeiten", de "Sieben Worte des Erlösers am Kreuze" enz. hebben zijn naam onsterfelijk gemaakt. Op 31 Mei 1809 overleed hij in de nabijheid van Wenen. In 1785 werd hij in de L.°. "Zur wahren Eintracht"te Wenen in de O.°. opgenomen en was steeds een ijverig V.°.M.°.
HAYS
Mackey
(MOSES) werd in 1788 gekozen tot Grootmeester van de Gr.°. Provinciale Loge van Boston, in de jaren 1756 geconstitueerd door de Groot Loge van Schotland.
Heren (Duitse, Duitse Ridders, Kruisheren, Ridders van het Hospitaal St. Marie te Jeruzalem, Marianen, Orde van de Kruisheren, Orde van de Duitse heren enz.). In het jaar 1128 stichtte een onbekende Duitser met zijn vrouw te Jeruzalem een hospitaal voor zijn landslieden, dat hij het St.-Marie-Hospitaal noemde. Andere, gelijkgezinden, vormden toen met deze stichters een vereniging, die zich de Broeders van het St.-Mariahospitaal te Jeruzalem noemden en tot onderscheidingsteken een witten mantel aannamen. Waren ze oorspronkelijk slechts hospitaal-ridders, weldra voegden zich ook Duitse ridders met het Zwaard bij hen tot verdediging van het "heilige land." In 1143 verordende paus Coelestinus Il dat het St.-Maria-hospitaal te Jeruzalem voortaan onder oppertoezicht van de Grootmeester van de Johanniters zou staan. Hierdoor werd het oorspronkelijk karakter van de vereniging geheel gewijzigd, en dreigde de broederschap te gronde te gaan. Intussen stichtten enige mannen uit Bremen en Lubeck, gedurende de belegering van Akko (1189 91) voor het christenleger een veldhospitaal. Bovendien vormden ze een vereniging die zich ook aan de Johanniters onderwierp, en zich Hospitaalridders noemde en zo een vernieuwing was van de Hospitaal-orde van Jeruzalem. Na de verovering van Akko bouwden ze daar een Ordehuis, dat ze, ter herinnering aan het vroegere hospitaal en hopende eenmaal te Jeruzalem hun zetel te kunnen vestigen, het "Hospitaal St. Maria van de Duitsers te Jeruzalem" noemden. ln 1195 werd deze vereniging, vooral door toedoen van de Tempelridders, in een Ridderorde veranderd. Paus Innocentius IIl bekrachtigde in 1198 deze zo ontstane Duitse Ridderorde. Veertig ridders vormden de stam van deze Orde. De vierde Grootmeester, Herman von Salze (1210) legde de grondslag voor haar verdere bloei. Van paus Honorius IlI en keizer Frederik II ontving hij voor zijn orde goederen en privilegiën en als Grootmeester zelfs zitting in de Rijksdag. meer en meer wendde de Orde zich naar het Westen en in 1211 vinden we haar reeds in Siebenbürgen. En van nu af aan werd haar een nieuw en ruimer arbeidsveld geopend. Hertog Koenraad van Masovië en Cujavië riep namelijk in 1226 de hulp van de Orde in voor zijn dappere onderdanen, die hij tot het christendom wilde bekeren en keizer en Paus beloofden aan de Orde al de veroverde landen. Meer en meer trok de Orde zich naar Pruisen terug. Haar bezittingen, die in verschillende landen verspreid lagen, heetten Balijen en werden weer in Kommanderijen gedeeld; die nu een Kommanderij het bewind voerde, heette Land-Kommandeur. Toen de Orde zich in Pruisen meer en meer uitbreidde bezat ze ook reeds goederen in het bisdom Utrecht. De eerste Landkommandeur van de Balije van Utrecht was Anthonius van Lederzake, die in die stad een Ordehuis stichtte. Bij de langdurige veten tussen de graven van Holland en de bisschoppen van Utrecht, werd dit Ordehuis in 1345 door graaf Willem lV grotendeels verwoest, waarom bisschop Jan van Arkel in 1346 de ridders toestond binnen de stad een nieuw Ordehuis te stichten. Later moesten de ridders van de Balije hervormd en van ouden adel zijn en bij hun toetreden een aanzienlijke som betalen, omdat de inkomsten van de oude bezittingen onder hen verdeeld werden. Omstreeks 1410 raakte de Duitse Orde echter in verval, toen Ulrich von Jungingen bij Tannenberg door de Polen en Lithauers verslagen werd en zelfs 30,000 ridders op 't slagveld bleven. Hij moest de veroverde landen ten dele aan Polen afstaan, ten dele als leen aannemen. Toch sleepte de Orde het leven voort en vestigde haar hoofdzetel te Mergentheim in Zwaben. Langzamerhand werd dit een opvoedingsgesticht voor zonen van adellijke families en bestaat daar nog, terwijl een aartshertog van Oostenrijk altijd aan haar hoofd staat. Napoleon hief op 24 April 1809 de Orde feitelijk op en verdeelde de goederen onder de vorsten van deze gebieden; de titel van Grootmeester van de Duitse Orde is nu niets meer dan een naam. Meermalen heeft men beproefd ook deze Orde tot een van de Hoge Graden in de Vrijmij.°. te maken, maar zonder gunstig gevolg.
Hees (H.H. van-), een aanzienlijk Rotterdams rechtsgeleerde. Van 1798 1800 Gr.°. Secr.°. van het Gr.°. O.°. van de Nederland. Hem werd de herziening en een nieuwe uitgave van het Wetboek opgedragen; hij volbracht die arbeid die op 28 Mei 1798 werd goedgekeurd en in druk gegeven.
Hefboom. Een werktuig om met weinig vermogen zeer zware lasten te verplaatsen. Heeft in de Vrijmij.°. een schone symbolische betekenis; deze wordt duidelijk wanneer men de beschrijving van dit Werktuig in 't oog houdt: "Onder een H. verstaat men een onbuigzame staaf die om een vast punt kan draaien" en dit vaste punt heet steunpunt. De ware V.°. M.°. heeft dit steunpunt in de ernstige beoefening van de K.°. K.°., en dan ook in zichzelf.
HEGUETTI (Ridder) was een van de naar Frankrijk gevlugte aanhangers van de Pretendent.
Heilige Geest-Orden
1. Orde, gesticht 1198, voor Hospitaalridders te Montpellior, werd in 1700 in die van de Koorheren veranderd.
2. Orde, in 1352 door Lodewijk van Tarente gesticht, stierf met haar stichter.
3. Ook genaamd "Orde van de duif", in 1360 te Segovia gesticht door koning Johan I van Kastilië.
4. Orde, gesticht door Hendrik III van Frankrijk, 30 Dec. 1578, opgeheven 1830. 5. Ook in de Vrijmij.°. komen ridders voor van de H. G. , die hun streven afleiden uit Ezechiël IX en die tot teken hebben een duif in 't midden van een kruis.
Heilig Graf (Orde van het-).
1. Orde van reguliere Koorheren, 1114 gesticht door de Patriarch van Jeruzalem, opgeheven 1495.
2. Geestelijke ridderorde, in 1496 gesticht door paus Alexander VI, werd in 1814 een Franse Orde, opgeheven 1830.
3. Geestelijke ridderorde in Engeland, gest. 1174 door Hendrik II, opgeheven in l535.
4. In de Vrijmij.°. bestaat ook een Graad onder deze naam, die volgens de legende gesticht zou zijn in 1219 en betrekking zou hebben op het vinden van het kruis door keizerin Helene (!!)
Heilig woord (z. Herkenningswoord).
Helder (den-), gem. in Noord-Holland; 61,200 inw. Hier is een L.°. " Willem Frederik Karel" geconstitueerd l828. Kleuren wit en oranje. Vergadert in eigen lokaal, in de Koningstraat, iedere maand op Donderdag. Ledental heden (1882) 79. Bij deze L.°. is een afd. van de Mr.°. Gr.°..
HELDER(ver)LICHT-END. Heet een stemming over een voorstel, wanneer die eenstemmig is, en ook klaar en duidelijk de; meening van een vergaderde Loge te kennen geeft.
Heldmann
Mackey, DR. FRIEDRICH.
Lennhoff, FRIEDRICH,
(Frederik), een van de beroemdste schrijvers op maç.°. gebied, doctor in de wijsbegeerte, was geboren 24 November 1776; te Margetshöchheim a/Main, werd in 1803 hoogleraar in de staatswetenschappen aan de Universiteit te Würzburg, in 1807 hoogleraar aan de Kanton school te Aarau, in 1817 hoogleraar van de staatswetenschappen te Bern; in 1821 ging hij naar Darmstad, waar hij in 1838 overleed. In 1809 werd hij te Freiburg in de O.°. opgenomen. Spoedig wijdde hij zich, met inspanning van alle krachten, aan de studie van de oorsprong en het wezen van de Vrijmij.°. en was tevens een van de stichters van de Loge te Aarau. Hij verzamelde de Ritualen van alle systemen en kwam tot de conclusie, dat de St. Jans-Graden, ondanks enige afwijkingen, het wezen van de Vrijmij.°. het best uitdrukken en dat de z. g. Hoge Graden niet tot het wezen van de O.°. behoren. Weldra leerde hij de Br.°. Zschokke kennen en stemde met hem volkomen in, zodat ze hun maç.°. studiën gezamenlijk voortzetten. De L.°. te Aarau zou dan ook geen gewone Loge zijn, maar een Tempel gewijd aan de hogere aangelegenheden van het menselijk geslacht. De oprichters vergaderden daarom wekelijks bij Br.°. H.--, tot bespreking van hun maç.°. studie. Toen de L.°. gesticht zou worden was de vraag, bij welke Gr.°. L.°. men zich zou aansluiten. Daar kort te voren het Zwitserse directorium van de gerectificeerde Schotse VV.°. MM.°. weer werkzaam was geworden, besloot men zich tot deze te wenden. Aan de wens van de BBr.°. werd voldaan. De L.°. ontving de daar gebruikte Ritt.°. en de nog geldende Oud-Schotse Wet. Bij nauwkeurig onderzoek bemerkte H. dat dit wetboek de geest ademde van de Strikte Observantie en, tegen de geest van de O.°., despotisch was. Door zijn medeleden daartoe geautoriseerd ging hij op 20 November 18l1 naar Bazel om met het directorium een overeenkomst aantegaan. Wat de verandering van de Ritt.°. betreft, aan de nieuwe Werkpl.°. werd, in dit opzicht, gehele onafhankelijkheid verzekerd. De nieuwe L.°. werkte van nu af aan op de krachtigste wijze, maar voornamelijk op haar leden zelf. De aanhoudende studie van de Vrijmij.°., vooral wat haar liturgie en symboliek betrof, gaf de Br.°. H. vaak aanleiding tot allerlei belangrijke beschouwingen over het wezen van de K.°. K.°.. Hij vond in haar een tweeledige beschouwing van de mens als burger van deze wereld in betrekking (coëxistentie) met andere wezens van zijn soort, en aIs burger van de zedelijke of geestelijke wereld in zijn verhouding tot GOD als de Alvader van de geesten. Zolang hij Red.°. was, was dit zijn lievelingsthema, dat hij telkens weer op een andere wijze uitwerkte. Maar van dit denkbeeld uitgaande, arbeidde hij ook voortdurend aan de reiniging van de Vrijmij.°.. van zoveel vreemde, heterogene bestanddelen, die later met haar waren vermengd geworden. Van verschillende kanten drong men er dan ook bij H. op aan, dat hij eens een werk zou uitgeven waarin hij zijn historisch- philosophische opvatting van de Vrijmij.°. zou mededelen. Hij gaf aan die wens gehoor en kondigde in 1816 de uitgave van een Maç.°. handboek aan. -Dit voornemen werd niet door alle LL.°. met sympathie begroet. Men vreesde voor te veel radicalisme. Het directorium van Bazel nam al aanstonds maatregelen tegen dit werk, en wenste dat het aan een censuur zou worden onderworpen en het bestuur van de Gr.°. N.°. M.°. L.°. "Zu den drei Weltkugeln" verbood de Br.°. Gidicke, uitgever te Berlijn, intekenaren op dit werk te verzamelen. Deze laatste protesteerde daartegen in een brochure, getiteld "Loge-Hierarchie", waarin veel over de Strikte Observantie (z. d.) en haar willekeurige handelingen gezegd werd. Heldmann zelfs wilde zich aan geen censuur onderwerpen en daar hij zijn L.°. niet in moeielijkheden wilde brengen, besloot hij vrijwillig haar te verlaten. Door zijn vertrek naar Bern werd de uitgave van zijn werk intussen vertraagd en tenslotte gaf hij slechts een deel daarvan uit, onder de titel "Die drei altesten geschichtlichen Denkmale der deutschen Freimaulrerbruderschaft, sammt Grundzugen zu einer allgemeinen Geschichte van de Freimaurerei". Tot de 3 oorkonden rekende hij, de Straatsburger "Steinmetzordnung" van 1459, de latere artikelen van de Metselaarsgilden van 1563 en het Charter van Keulen, 1535. In zijn verdere maç.°. geschriften komen ook verschillende stukken van Zschokke voor.
Helmers
Lennhoff
(Jan Frederik) werd in 1767 te Amsterdam geboren, uit deftige burgerlijke ouders, die hem een zeer zorgvuldige opvoeding deden geven. Al mogen, van het standpunt van de nieuwere kritiek, vele en zeer gegronde aanmerkingen op zijn dichtwerken te maken zijn, toch verdient hij zeker een eerste plaats onder de vaderlandse dichters. Hoewel H. veel geleerd had, was de klassieke oudheid hem onbekend gebleven; H betreurde dit dikwijls en 't heeft zeker, in menig opzicht, een ongunstige invloed op zijn smaak uitgeoefend. God, kunst en vaderland, deze drie onderwerpen zijn het die bij voorkeur door hem bezongen verzen en vooral de verzen die de liefde tot zijn vaderland aan zijn lier ontlokte, zijn vol geestdrift, hoewel die soms uiterst gekunsteld schijnt te zijn. Zijn "Hollandse Natie" zal hoeveel men ook daarop hebben aan te merken lang, zeer lang nog in ere blijven (vrgl. Dr. W. J. A. Jonckbloet, Geschiedenis van de Nederlandse Letterkunde,11. 397). Het verscheen in 18l2 en het was in die dagen een daad van groten moed de lof van Nederland op zulk een wijze te bezingen. Geen wonder dan ook, dat de Franse censuur dat gedicht een weinig corrigeerde en besnoeide; ln de latere uitgaven werden de uitgeworpen regels weer hersteld. Toch heeft dit beroemd geworden gedicht grote en grove gebreken en Da Costa heeft mogelijk gelijk gehad, toen hij er van zei, dat het grote waarde heeft "minder als poëzie dan als uitdrukking van vaderlandse geestdrift." Ook voor de verheffing van het vaderlands toneel heeft hij zich verdienstelijk gemaakt door de uitgave van het tijdschrift ",de Amsterdamse nationale Schouwburg". Hij overleed op 26 Februari 1813. Men zegt, dat een paar dagen na zijn overlijden bij de Franse politie een geheim bevel was ontvangen om hem op te lichten en naar Parijs te vervoeren. Op 20 Mei 1807 werd hij in de L.°.",La Charité" te Amsterdam in de O.°. van de VV.°. MM.°. opgenomen. In zijn godsdienstige denkbeelden huldigde hij onvoorwaardelijk de maç.°. beginselen en gevoelde H. zich verheven boven het enghartige dat de kerkgenootschappen in zijn tijd vooral kenmerkte en ontsierde; hij was een beslist bestrijder van elke tirannie, onder welke vorm en van welke zijde deze zich ook openbaarde.
Helvetië, zie Zwitserland.